در ميان تيمي كه ديگر رمق نداشت، تنها يك "مرد" بود كه تا دقيقه‌ي 90 جنگيد، يك مرد بود كه اميد و باور داشت كه مي‌شود، او همان كسي‌ست كه در اين 10 روز روياي ما را رج زد و ساخت. وقتي دقيقه‌ي 85 بازي، هنوز لب خط فرياد مي‌كشيد كه تيم‌ش را به جلو بخواند، وقتي دقيقه‌ي 86 به خاطر يك تكل بد روي بازيكن‌ش، به سمت داور هجوم برد، وقتي دقيقه‌ي 90 دوربين‌ها نشان‌ش دادند كه خيسي باران و عرق تن‌ش درهم آميخته و هنوز خود را نباخته، آرزو كردم كاش 11 تا كارلوس كيروش توي زمين داشتيم؛ مردي كه تسليم نمي‌شود ... كيروش بمان و چهار سال ديگر دوباره در جام‌جهاني بدرخش!
دوست‌ت داريم و ممنون

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: